wszystko o kobietach i dla kobiet

Chlamydioza

Chorobę wywołuje pierwotniak Chlamydia trachomatis. Objawem tej choroby jest ropny wyciek z narządów płciowych, który łatwiej zaobserwować u mężczyzn, oraz pieczenie przy oddawaniu moczu; niektórzy mężczyźni nie mają żadnych objawów. U 30% zarażonych kobiet występują upławy, lecz u większości choroba przebiega bezobjawowo. U 2/3 kobiet stosujących doustne środki antykoncepcyjne o infekcji może świadczyć pojawienie się plamień (o ile preparat jest stosowany od dłuższego czasu, nie był zmieniany i przedtem plamienia nie występowały!). W przebiegu bezobjawowym jedyną metodą wykrycia infekcji jest badanie wymazów wydzielin pobranych z narządów płciowych pod mikroskopem. W stadium zaawansowanym ch. może prowadzić do niepłodności. Leczenie prowadzi się antybiotykami - tetracykliną lub erytromycyną.

Rzęsistkowica
Tę dość powszechną chorobę wywołuje rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis). Do zarażenia może dojść nie tylko wskutek kontaktów seksualnych, lecz również nieprzestrzegania zasad higieny (np. używania tego samego ręcznika co zarażona osoba). U zarażonych mężczyzn występuje pieczenie przy oddawaniu moczu oraz ropny wyciek z cewki moczowej. Leczenie prowadzi się z zastosowaniem pochodnych nitroimidazoli (np. Metronidazolu).

Rzeżączka ( tryper)
Chorobę tę wywołuje dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoe). Objawami są: u mężczyzn - pieczenie oraz ropny wyciek z cewki moczowej, a u kobiet - upławy. U kobiet objawy zarażenia mogą zostać niezauważone. U mężczyn występują one zwyle po tygodniu, a u kobiet po 2 tygodniach od zarażenia. Nieleczona rzeżączka prowadzi do bezpłodności. Leczenie prowadzi się za pomocą antybiotyków.

Kiła (syfilis, lues)
Przyczyną tej choroby jest zarażenie się krętkiem bladym (Treponema pallidum). Ma ona wieloetapowy przebieg, a pierwsze objawy występują dopiero po upływie dłuższego czasu - od 3 - 6 tygodni do nawet 6 miesięcy. Do objawów tych zalicza się gorączkę, złe samopoczucie, lecz przede wszystkim pojawienie się w miejscu wniknięcia bakterii do organizmu - z reguły na narządach płciowych - tak zwanego owrzodzenia pierwotnego. Ma ono ok. 1 cm średnicy i jest niebolesne. Pojawieniu się owrzodzenia pierwotnego towarzyszy powiększenie pachwinowych węzłów chłonnych, które stają się bolesne i łatwo wyczuwalne dotykiem. Po pewnym czasie owrzodzenie pierwotne zanika, co wcale nie świadczy o ustąpieniu choroby, lecz o jej przejściu w kolejną fazę rozwoju. Rozwój choroby trwać może nawet kilkanaście lat. Nieleczona kiła prowadzi do poważnych uszkodzeń narządów wewnętrznych: wątroby, mózgu, czego następstwem może być nawet śmierć. Leczenie prowadzi się za pomocą antybiotyków.

Infekcja HPV
HPV to skrót od angielskiej nazwy Human Papilloma Virus (wirus brodawczaka ludzkiego). Powoduje powstawanie obrzydliwych, zmian skórnych w obrębie genitaliów - brodawkowatych kłykcin kończystych. Czasem kłykciny są tak liczne, że przypominają małe kiście winogron, jednak mogą też występować pojedynczo lub w ilości kilku - kilkunastu. HPV jest jedynym zdiagnozowanym czynnikiem powodującym raka endometrium (śluzówki macicy) u kobiet; u 98% kobiet chorych na raka endometrium stwierdzono występowanie tego wirusa.

Opryszczka
Jest wywoływana przez wirusa opryszczki (HSV). Jej nosicieli można poznać po tym, że pojawia im się na wargach tzw. "zimno". Materiał genetyczny - DNA wirusa, integruje się z genomem gospodarza. Niby nic wielkiego... Wirusem opryszczki można się zarazić drogą płciową. W pewnych przypadkach wirus ten prowadzi do rozwinięcia się szpecących zmian w obrębie błon śluzowych genitaliów lub skóry o wyglądzie "zimna" lub przebarwień skóry.

Żółtaczka
Jest bardzo groźną chorobą, która również może być przenoszona drogą płciową. Jest tak dlatego, że w wydzielinach osoby chorej na żółtaczkę znajdują się wirusy żółtaczki (HBV, HCV). Żółtaczka prowadzi zazwyczaj do marskości wątroby, a ta z kolei do raka wątroby. A rak wątroby prowadzi do śmierci. Bez wątroby nie da się żyć - dlatego z żółtaczką nie ma żartów! Warto dodać, że żółtaczka jest chorobą dość pospolitą i wielu ludzi jest nosicielem jej wirusa, stąd ryzyko zarażenia się nią jest dość wysokie.

Zapalenie w obrębie miednicy mniejszej (tylko u kobiet)
Zapalenie w obrębie miednicy mniejszej, określane w literaturze anglosaskiej jako PID (pelvical inflammatory disease) może być powikłaniem w następstwie nieleczonej chlamydiozy i innych chorób bakteryjnych, pierwotniaczych lub grzybiczych. PID towarzyszą zazwyczaj , niekiedy bardzo silne bóle "w dole brzucha" i upławy. Tak jak w przypadku każdej innej choroby niezbędne jest udanie się do specjalisty celem wyjaśnienia przyczyn stanu zapalnego. Uwaga - stan zapalny w obrębie miednicy mniejszej jest przeciwwskazaniem do stosowania wewnątrzmacicznych wkładek antykoncepcyjnych.

AIDS (acquired immunodefficiency syndrome), czyli zespół nabytego braku odporności.

Jest to obecnie najgroźniejsza z chorób, ponieważ nie ma na nią skutecznego lekarstwa. Jest ona wywoływana przez ludzkiego wirusa nabytego braku odporności (human immunodeficiency virus, w skrócie HIV). Do zakażenia dochodzi wskutek wprowadzenia do organizmu wydzielin lub płynów ustrojowych, zawierających HIV, co może mieć miejsce podczas stosunku seksualnego z osobą współżyjącą z wieloma partnerami lub partnerkami. Nie jest istotne, czy jest to stosunek między osobami różnej płci, czy tej samej (homoseksualny). Narkomani również narażeni są na zakażenie HIV, jeżeli wspólnie korzystają z tych samych igieł i strzykawek. Zanim wprowadzono testy na obecność HIV, do zakażenia dochodziło również często w szpitalach, podczas transfuzji krwi lub podawania preparatów krwiopochodnych, na przykład czynników krzepnięcia, otrzymywanych z krwi setek bądź tysięcy dawców. HIV można się również zarazić w nieprzestrzegających zasad higieny zakładach tatuażu lub body-piercingu.

Po dostaniu się do organizmu wirus atakuje pewną grupę białych ciałek krwi - limfocyty T. Upośledzenie czynności i spadek liczby limfocytów T prowadzi do całkowitego załamania się systemu odporności immunologicznej organizmu chorego. Organizm pozbawiony tego systemu nie może się skutecznie bronić nawet przed lekkim zakażeniem, w wyniku czego może ono doprowadzić do śmierci chorego.
AIDS JEST CHOROBĄ ŚMIERTELNĄ! Ponieważ od chwili zakażenia HIV do stwierdzenia jego obecności i wystąpienia objawów choroby (mięsak Kaposiego, leukoplakia włochata nabłonka języka, chłoniak) upłynąć może nawet 10 lat, osoba chora może nie wiedzieć o tym, że jest zarażona. Jeśli współżyje seksualnie z wieloma partnerami/partnerkami, oni również mogą ulec zarażeniu i zarażać kolejne osoby. To tłumaczy masowość zachorowań na AIDS. Mimo postępu w badaniach i leczeniu AIDS nadal nie opracowano skutecznych preparatów i schematów leczenia.

Grzybice
Bardzo szeroko rozpowszechnione schorzenia. Czynnikiem chorobotwórczym są patogenne grzyby, np. z rodzaju Candida, wywołujące drożdżycę (kandydozę) i wiele innych patogenów. Do zarażenia może dojść podczas kontaktów seksualnych z chorą osobą. Istnieją doniesienia, że doustne środki antykoncepcyjne zwiększają podatność kobiet na infekcje grzybicze. Grzybice leczy się najczęściej miejscowo maściami, kremami lub globulkami zawierającymi pochodne imidazolu, zaburzające biosyntezę ścian komórkowych grzyba. W przypadkach cięższych stosuje się działające systemowo preparaty w tabletkach. Grzybicom pachwinowym sprzyja noszenie bielizny z tworzywa sztucznego i brak należytej higieny.

Wszawica łonowa
- do zarażenia wszawicą łonową dochodzi najczęściej podczas współżycia z zawszoną osobą, lecz również poprzez używanie jej ręcznika, pościeli lub bielizny. Wszy łonowe (inaczej: mendy, mendoweszki) to 2 - 4 mm owady bezskrzydłe żywiące się krwią. Najczęściej występują na owłosieniu łonowym, a niekiedy również na brwiach i rzęsach. Ukłucia tych owadów wywołują świąd i stany zapalne. Drapanie swędzących miejsc może prowadzić do powstania ran i strupów. Jedna samica wszy łonowej składa kilkadziesiąt 1 mm, białych, wydłużonych jaj, mocno przytwierdzonych do nasady włosów. Wszawicę łonową zwalcza się preparatami odwszawiającymi (do nabycia w aptece) zaś odzież i bieliznę należy zdezynfekować (uprać i wyprasować).

PAMIĘTAJ!
Z chorobami przenoszonymi drogą płciową nie ma żartów. Dbaj o swoje zdrowie i o zdrowie innych. Jeśli zauważyłeś/zauważyłaś u siebie jakieś niepokojące objawy, lub podejrzewasz, że mogłeś/aś ulec zarażeniu, bezzwłocznie udaj się do lekarza. Większość tych chorób jest w pełni uleczalna. Nieleczone zaś mogą prowadzić do ciężkich powikłań zdrowotnych, bezpłodności, a nawet śmierci. Te choroby same nie przechodzą - tak jak przeziębienie. Samoistne ustąpienie objawów pierwotnych świadczy o tym, że rozwój choroby osiągnął kolejny etap. Leczenie musi być bezwzględnie prowadzone pod nadzorem lekarza. Tych chorób nie da się wyleczyć domowymi sposobami - takie leczenie może tylko zaciemnić obraz choroby i doprowadzić do groźnych powikłań.